Ziek door ruzie over corona

Werknemer is bij werkgever werkzaam in de functie van Manager. Op enig moment ontstaat tussen werknemer en werkgever een ruzie over wat corona nou eigenlijk is. Werkgever stelt dat het maar een griepje is. Veel mensen hebben angst en stress door de coronacrisis. Zo vindt werkgever een quarantaine bij verschijnselen niet nodig, evenals werkplekken en thuiswerken. Als werknemers het niet eens zijn met de standpunten van werkgever dan kunnen zij vertrekken.

Werknemer heeft tijdens een uitje aangegeven het onverantwoord te vinden dat de tafels niet uit elkaar staan en besluit daarom terug naar huis te keren. Een week later heeft werknemer te horen gekregen dat zijn bonus naar 2.000 euro is verlaagd in plaats van de gebruikelijke 20.000 euro.

De uitspraak van werkgever levert werknemer dermate veel stress op, dat hij zich met burn-out en spanningsklachten ziek heeft gemeld. Van de huisarts krijgt werknemer een doorverwijzing naar de praktijkondersteuner geestelijke gezondheidszorg. Die komt tot de constatering dat werknemer een burn-out heeft als gevolg van een arbeidsconflict.

Werkgever is het op zijn beurt niet eens met de ziekmelding van werknemer. Er wordt aan werknemer een voorstel gedaan tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Nog geen week later ziet werknemer dat er een vacature is uitgezet voor zijn functie.

De bedrijfsarts stelt dat werknemer niet arbeidsongeschikt is op medische gronden, maar dat er sprake is van een arbeidsconflict. Aan werknemer moet de tijd en ruimte worden geboden om emoties te verwerken. Werknemer heeft bij het UWV een deskundigenoordeel aangevraagd om vast te stellen of hij voldoende doet om weer aan het werk te kunnen.

Op enig moment heeft werkgever werknemer uitgenodigd voor een gesprek. Werknemer heeft via gemachtigde laten weten niet op de uitnodiging in te gaan, nu het essentieel is om afstand van het werk te houden en rust te nemen. Dit sluit aan bij het advies van de bedrijfsarts en huisarts. Werkgever is toen overgegaan op staking van loondoorbetaling.

Werknemer heeft in oktober de bedrijfsarts voor de tweede keer bezocht. Er is geen medische reden voor arbeidsongeschiktheid. Daarom is het verstandig dat werknemer vanuit huis enkele werkzaamheden gaat verrichten. Werkgever wil hier niets van weten en stelt dat werknemer op kantoor moet werken. Ondertussen wordt nog steeds geen salaris aan werknemer betaald; deze worden pas hervat als wordt gedreigd met een rechtszaak.

Verzoek tot ontbinding

Werkgever heeft een ontbindingsverzoek ingediend wegens ernstig verwijtbaar handelen van werknemer. De ziekte zou verband houden met de verlaging van de bonus. Werknemer zou geen enkele moeite hebben genomen om het arbeidsconflict op te lossen. Omdat werknemer niet naar kantoor wilde komen, is sprake van werkweigering. Daardoor zou de arbeidsverhouding zijn verstoord en zou tevens het recht op transitievergoeding zijn vervallen.

Werknemer stelt echter dat sprake is van slecht werkgeverschap. Ook zou sprake zijn van het opzegverbod bij ziekte. Voortzetting van de arbeidsovereenkomst is zinloos nu het conflict zo uit de hand is gelopen. Daarom wordt verzocht om een billijke vergoeding, transitievergoeding en een vergoeding ter compensatie van pensioenschade. Ook wil hij alsnog 20.000 euro aan bonus ontvangen en wil hij het salaris over de periode dat het loon is gestaakt.

Oordeel kantonrechter

Volgens de kantonrechter heeft werkgever aangestuurd op een arbeidsconflict. Het conflict had een aanvang genomen toen discussie bestond over de invulling aan de maatregelen tegen COVID-19. Het bedrijf neemt het niet zo nauw met de voorgeschreven richtlijnen. Het was werknemer zijn goed recht om tijdens het etentje naar huis te gaan. Het is lastig in een dergelijke setting afstand te houden. Als dit niet goed voelde voor werknemer, heeft hij er verstandig aan gedaan om naar huis te keren. Werkgever heeft een vergaande verantwoordelijkheid voor de veiligheid en gezondheid van zijn werknemers. Werkgever wordt geacht de richtlijnen van de overheid om te volgen. Door dit in onvoldoende mate te doen, is door werkgever ernstig verwijtbaar gehandeld.

Daar komt bij dat werkgever de adviezen van de bedrijfsarts niet serieus nam. Werkgever is blijven aandringen op een gesprek en heeft daarmee onnodige druk op werknemer gelegd. Vervolgens is ook nog eens het loon stopgezet. Dit betoogt niet van goed werkgeverschap. De kantonrechter kwalificeert de loonstop als ernstig verwijtbaar, nu het niet bijdraagt aan een oplossing van het conflict.

De kantonrechter komt daarom tot het oordeel dat de arbeidsovereenkomst per 1 juli 2021 wordt ontbonden. Aan werknemer is een billijke vergoeding verschuldigd en er moet gedurende twaalf maanden een aanvulling tot 100 procent van zijn laatstverdiende salaris plaatsvinden op de WW-uitkering van werknemer. Ook moet werkgever compensatie betalen voor de pensioenschade. Ook de bonus van 20.000 euro wordt toegekend, nu werknemer erop mocht vertrouwen deze ook in 2020 te krijgen.

Klik hier voor de volledige uitspraak.