Het weigeren van werk leidt tot ontslag op staande voet

Een vrouw verblijft in een hotel voor 27 euro per nacht. Ze kan de huur van de kamer niet betalen, maar door de crisis en de lockdown kan de vrouw nergens anders naartoe. De vrouw heeft de eigenaar van het hotel gevraagd of zij samen tot een oplossing kunnen komen. De eigenaar heeft toen een voorstel gedaan. Als de vrouw vanaf 1 april 2020 voor 25 uur per week werk in de tuin van het hotel verricht (vrijwilligerswerk), ze in het hotel mag verblijven en een maaltijdvergoeding van 50 euro per week zal ontvangen. Het project in de tuin zal niet langdurig zijn. Als het project is afgerond, zal de vrouw even geen werk kunnen verrichten. Op 1 juli 2020 zou er een nieuwe functie voor een vrijwilliger vrijkomen die de vrouw dan zou kunnen vervullen. In de tussentijd zullen er werkzaamheden door de vrouw worden verricht om ervaring op te doen. In de tussentijd zal de vrouw in het hotel mogen verblijven. Van alle afspraken die met elkaar zijn gemaakt, is er niets op papier vastgelegd.

Een andere werknemer van het hotel gaat eerder naar huis. Er moeten nog een aantal schoonmaakwerkzaamheden worden uitgevoerd. Omdat de vrouw taken uitvoert in het kader van ervaring, wordt haar gevraagd om de laatste twee kamers schoon te maken. Dit heeft de vrouw meermaals geweigerd. De vrouw is niet bereid om de door werkgever opgedragen taken uit te voeren.

Werkgever is het niet eens met deze weigering en stelt dat ze per direct kan vertrekken als zij de taken blijft weigeren. De vrouw heeft later aangegeven dat ze de kamers tegen betaling wel wilde schoonmaken. Werkgever heeft laten weten dat de vrouw geen werk meer mag verrichten en dat ze het hotel de andere dag moet verlaten. Onder begeleiding van politie is de vrouw de andere dag vertrokken.

Geschil en verzoek

De vrouw is het niet eens met de handelswijze van werkgever; volgens haar gaat het om een ontslag op staande voet. De vraag is of het ontslag op staande voet rechtsgeldig is. Is in dit geval sprake van een vrijwilliger of een werkneemster?

De vrouw stelt dat zij per 1 april 2020 in dienst is getreden als receptioniste/assistent manager. Hiervoor heeft ze loon in natura ontvangen en leefgeld. Daarom verzoekt de vrouw de kantonrechter om de opzegging van de arbeidsovereenkomst te vernietigen. Ook verzoek zij om werkgever te veroordelen dat hij het salaris moet doorbetalen. Volgens de vrouw is er geen reden voor ontslag op staande voet. Daarnaast wil de vrouw ook aanspraak maken op de transitievergoeding.

Werkgever stelt juist dat er geen sprake is van een arbeidsovereenkomst, maar dat de vrouw vrijwilligerswerk heeft verricht. Indien de kantonrechter toch tot het oordeel komt dat sprake is van een arbeidsovereenkomst, dan stelt de werkgever zich op het standpunt dat werkneemster het ontslag aan haar eigen handelen heeft te danken, namelijk het hardnekkig weigeren van werk. Ook zou er geen aanleiding bestaan voor loondoorbetaling, aangezien vooraf was afgesproken dat per 1 juli 2020 het vrijwilligerswerk zou worden overgenomen van iemand anders.

Oordeel

Het is niet duidelijk wat de verhouding tussen de vrouw en werkgever is. De vrouw meent dat zij een werkneemster is; werkgever is van mening dat ze een vrijwilliger is. De kantonrechter gaat er vanuit dat er sprake is van een arbeidsovereenkomst. Dit zou volgens de rechter niet betekenen dat er daarom een recht bestaat op loondoorbetaling. Dit recht bestaat alleen als werkgever geen dringende reden had om de arbeidsovereenkomst per direct op te zeggen. In dit geval had de werkgever wel een dringende reden. Werkneemster heeft immers meermaals hardnekkig geweigerd om de kamers schoon te maken. Dit kan een reden zijn voor ontslag op staande voet. De rechter heeft de verzoeken van werkneemster afgewezen. Werkneemster moet de proceskosten betalen.

Klik hier voor de volledige uitspraak.

Silver Advocaten

Heeft u een vraag over ontslag op staande voet of een andere arbeidsrechtelijke vraag? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.