Werkgever doet geen aanbod voor vaste omvang en moet daarom betalen

Werkneemster is sinds 2017 werkzaam voor werkgever als serveerster. In de arbeidsovereenkomst staat een wekelijkse arbeidsduur van vijf uur tot en maximum van vijftien uur beschreven. Op enig moment is een geschil ontstaan over de arbeidsomvang en de werkzaamheden. In kort geding vordert werkneemster betaling van loon vanaf januari 2020 op basis van het gemiddeld door haar in 2019 gewerkte aantal uren.

Oordeel kantonrechter

Werkneemster is werkzaam op basis van een oproepovereenkomst, waarbij de uren niet zijn vastgelegd als één tijdseenheid. Daarnaast is op wisselende dagen en wisselend aantal uren gewerkt. Werkgever had aan de werkneemster die als oproepkracht werkzaam was een aanbod moeten doen voor een vaste arbeidsomvang. Door deze wettelijke verplichting niet na te leven, is de werkgever gehouden over de periode waarin en de uren waarover hij dit aanbod niet heeft gedaan, het loon te betalen.

Dat werkneemster heeft geweigerd alternatieve werkzaamheden te verrichten tijdens de lockdown, maakt dit niet anders. Ook speelt het geen rol dat ze niet was opgeroepen en/of haarzelf niet beschikbaar had gesteld. De sluiting van het restaurant in verband met de lockdown dient voor rekening van werkgever te komen.

Klik hier voor de volledige uitspraak.

Silver Advocaten

Heeft u een vraag over de werkgeversaansprakelijkheid of een andere arbeidsrechtelijke vraag? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.