Buitenlandse zieke werknemer mag zich laten onderzoek in thuisland

Werknemer verblijft het grootste deel van het jaar in Nederland (9,5 maanden), maar woont oorspronkelijk in Polen (2,5 maand). In 2017 raakt werknemer ziek tijdens zijn vakantie in Polen. Werknemer heeft een ontsteking aan zijn aderen, waardoor reizen met zijn zere been te pijnlijk is. De Poolse Rijksdienst voor Sociale Zekerheid heeft laten weten dat werknemer arbeidsongeschikt is verklaard.

Drie maanden later verblijft werknemer nog steeds in Polen. Werkgever wil starten met re-integreren en besluit een bedrijfsarts in te schakelen. De bedrijfsarts heeft werknemer uitgenodigd om begin december 2017 op gesprek te komen. Werknemer acht zichzelf niet in staat om naar Nederland te reizen en heeft daarbij medische documenten overlegd.

Werkgever eist dat werknemer meewerkt en op gesprek komt bij een Nederlandse bedrijfsarts. Als werknemer niet mee zou werken, zou een loonstop volgen. Werknemer heeft meermaals documenten doorgestuurd waaruit blijkt dat hij zeker tot april bedlegerig is en niet kan werken. In januari 2018 gaat werkgever over tot staking van de loonbetaling.

De bedrijfsarts heeft op basis van de medische documenten die zijn opgestuurd beoordeeld of sprake is van arbeidsongeschiktheid. Er is weliswaar sprake van pijn, maar het blijkt niet onmogelijk om naar Nederland te komen. Werkgever heeft aangeboden de kosten voor de vlucht te betalen.

In juni 2018 is werknemer nog steeds in Polen. Het UWV heeft een deskundigenoordeel afgegeven waarin staat dat werknemer onvoldoende meewerkt aan zijn eigen re-integratie.

Half juli ondergaat werknemer in Polen een operatie aan zijn been. In 2019 heeft het UWV opnieuw een deskundigenoordeel uitgebracht. Daarin staat dat werknemer wel degelijk aan zijn re-integratie-inspanningen heeft voldaan.

Verzoek

Het staat vast dat het niet meer goed kan komen tussen werknemer en werkgever. Daarom heeft werkgever verzocht om kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden. Er zou geen rekening te hoeven worden gehouden met een opzegtermijn of transitievergoeding. Werknemer zou zich immers verwijtbaar hebben gedragen. Werknemer vraagt om werkgever te veroordelen het achterstallig loon te betalen, vermeerderd met de wettelijke verhoging van 50 procent.

Oordeel kantonrechter

Kantonrechter is het eens met werkgever. Werknemer heeft geen baan en dus ook geen aanspraak op enige vergoeding. Werknemer besluit in hoger beroep te gaan. Daar wordt verzocht om een billijke vergoeding.

Hoger Beroep

Het hof stelt werknemer in het gelijk. Op grond van Europese regelgeving geldt de regel dat het geneeskundig onderzoek moet plaatsvinden in de woon- of verblijfplaats van de werknemer; in dit geval Polen. Het onderzoek in de woonplaats moet wel overeenkomen en aan de eisen voldoen aan een dergelijk rapport in het land waar hij werkt.

Daarom had aan de Poolse Rijksdienst voor Sociale Zekerheid gevraagd moeten worden om een volledig ingevulde Functie Mogelijkheden Lijst op te stellen. Aan de hand van die lijst had een arbeidsdeskundige Nederland kunnen onderzoeken of er voor de werknemer mogelijkheden waren om te re-integreren. Het ligt aan werkgever dat de re-integratie niet van de grond is gekomen.

De arbeidsverhoudingen zijn inmiddels dusdanig verstoord. Werkgever heeft onvoldoende zijn best gedaan om de verhouding te herstellen. Daarom kan niet worden gesproken over een duurzame verstoring. Dit is wel nodig voor een ontbinding. Daarom heeft werknemer recht op een billijke vergoeding en een transitievergoeding.

Klik hier voor de volledige uitspraak.