Doorbreekt de i-grond het gesloten ontslagsysteem?

Sinds de Wwz kennen we een nieuw ontslagsysteem. Het is voor een werkgever alleen mogelijk een arbeidsovereenkomst op te zeggen als er een redelijke grond bestaat. Voor de a- en b-grond moet toestemming aan het UWV worden gevraagd; voor de andere gronden moet een verzoekschrift bij de kantonrechter worden ingediend. Er kan een onderscheid worden gemaakt tussen persoonlijke en niet-persoonlijke gronden. De persoonlijke gronden zien op het gedrag van de werknemer.

In de praktijk bleek het voor werkgevers niet altijd mogelijk om een ontslag te realiseren omdat niet aan alle elementen werd voldaan. In een dergelijk geval moest de kantonrechter het verzoek afwijzen. De procedure had de arbeidsrelatie ook geen positieve draai gegeven, maar de arbeidsovereenkomst kon niet worden ontbonden.

Daarom is met de wet arbeidsmarkt in balans een nieuwe ontslaggrond opgenomen. Het gaat om een cumulatiegrond (de i-grond). In dat geval kunnen twee of meer onvoldragen ontslaggronden samen een redelijke grond voor ontslag vormen.

Een werkgever kan zo toch gemakkelijker een werknemer ontslaan, maar daarnaast moet het ook een prikkel vormen om als werkgever eerder een vast dienstverband aan te bieden.

I-grond in de rechtspraak

In eerste instantie bleken rechters hoge eisen te stellen aan een ontbinding op de i-grond. Zo werd door veel rechters het criterium aangelegd dat sprake diende te zijn van ten minste één bijna voldragen ontslaggrond. In de eerste helft van 2020 zijn ontbindingsverzoeken op de i-grond uitsluitend afgewezen. In de parlementaire geschiedenis is nergens terug te vinden dat sprake moet zijn van een combinatie en dat sprake moet zijn van tenminste één bijna voldragen grond.

In meer recente uitspraken blijkt de rechter minder streng om te gaan met een ontbinding op de i-grond. Er wordt gesproken ver een combinatie van omstandigheden in plaats van een combinatie van gronden waardoor in redelijkheid van de werkgever niet verlangd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Het lijkt dus niet langer meer te gaan om één bijna voldragen ontslaggrond; er wordt gekeken naar alle omstandigheden.

Klik hier voor het volledige artikel.